Zwierzęta epoki lodowcowej
W historii olbrzymie ssaki żyły na półkuli północnej do niedawna. Mamuty – duże, owłosione, zdrewniałe przodkowie słoni – wędrowały po Azji, Afryce, Ameryce Północnej i Europie i wyginęły około dziesięciu tysięcy lat temu. Jednak niewielka populacja przetrwała na Wyspie Wrangla, na Oceanie Arktycznym u wybrzeży Rosji, do 1650 r. p.n.e. Czy na dalekiej północy mogły przetrwać inne skupiska?
Plemiona Lenape, Mohikanów i Shawnee mówią o Yakwawiakach, czyli „wielkich niedźwiedziach”, ogromnych zwierzętach, które chodziły na sztywnych nogach. Plemiona te opisują dziś Jakwawiaków jako mamuty. W 1896 roku The Portland Press (Maine) opublikował historię pułkownika C.F. Fowlera, który udał się na Alaskę, by kupić od Indian Eskimosów kość słoniową mamuta. Niektóre kły, które mu przedstawili, były zakrwawione, z przegniłym mięsem. Fowler zapytał starszego, skąd plemiona mają kły, a ten odpowiedział: „Niecałe trzy miesiące wcześniej grupa jego młodych ludzi natknęła się na zastępy potworów około pięćdziesięciu mil powyżej miejsca, w którym się wówczas znajdował, i udało im się zabić dwa”.
Fowler odnalazł następnie grupę myśliwych, którzy opisali mu spotkanie: „Ich uszy zostały nagle zasponsorowane przez chór głośnych, wrzaskliwych, podobnych do trąbek wezwań, a ogromne stworzenie rzuciło się w ich stronę przez gęstwinę, ziemia dość mocno drżała pod jego ciężkimi krokami” – napisał Fowler.
Innym zwierzęciem z tej epoki odnotowanym w Ameryce Północnej jest hiena.
Poprzednik hieny, Chasmaporthetes, i podobny do hieny pies Borophagus, nazywały Amerykę Północną domem i uważa się, że wymarły w epoce lodowcowej. Jednak duże hieny były widziane w wielu miejscach w całej Ameryce Północnej, w tym w Arkansas, Montanie i na kanadyjskich Terytoriach Północno-Zachodnich.
Anonimowy plakat internetowy zwiadowca jeleni z byłym mężem na Lost Mountain w północnym Arkansas zobaczył hienę biegnącą z bandą kojotów. „Zauważyłam zwierzę, które w niczym ich nie przypominało” – twierdziła kobieta. „Miało duży garb na grzbiecie, nogi były jakby nisko przy ziemi, a kolor był daleki od normy. Widziałam je na Discovery Channel na tyle, że wiedziałam co to jest, więc zaczęłam wariować krzycząc, 'O mój Boże, to uczciwa hiena.'”
Spotkanie z hieno-podobną bestią w Montanie w 1886 roku zakończyło się, gdy ranczer Israel Ammon Hutchins zastrzelił Shunka Warak’in, co dla lokalnych plemion rdzennych Amerykanów oznacza „odprowadza psy”. Hutchins kazał zamontować zwierzę; mierzy ono czterdzieści osiem cali długości, nie licząc ogona, i stoi dwadzieścia osiem cali wysokości przy ramieniu, według Bozeman Daily Chronicle (Montana).
Jack Kirby, wnuk Israela Hutchinsa, jest w posiadaniu tego okazu, ale opiera się, by poddać go testom DNA.
